Tristesse à Toulouse

(voor een song)

Het verkeer raast voort
op de Boulevard Strassbourg.
De regen klettert op de stenen.
Het café staat vol
met lege tafels
en de dronken man slingert
over het trottoir.
Hij vraagt je een franc
voor zijn drank.

De bus van het vliegveld
komt opnieuw voorbij.
Nog altijd geen passagiers,
de bus blijft leeg.
De dronken man vraagt: waarom?
Waarom is de bus leeg?
Waarom is mijn fles leeg?
Waarom mijn portemonnee?
Waarom het café?
Leeg, leeg, leeg.
En in het lege café
galmt hol de stem
van de bard met zijn electronisch keyboard
met ingebouwde ritmebox.
Oude franse liederen,
van Joe Dassin of Charles Aznavour,
bekend voor iedereen,
maar niemand luistert.

De dronken man vraagt: waarom?
Waarom is de muziek leeg?
Waarom is mijn fles leeg?
Waarom mijn portemonnee?
Waarom het café?
Leeg, leeg, leeg.
En hij vraagt je een franc
voor zijn drank.
Maar niemand luistert.

Het verkeer raast voort
op de Boulevard Strassbourg.

De regen klettert op de stenen.